تأثیر نوع بیان آموزشی بر انگیزش درونی و یادگیری حرکتی دانشجویان

هدف این پژوهش بررسی تأثیر نوع بیان آموزشی برانگیزش درونی و یادگیری حرکتی دانشجویان بود. 48 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان به شکل تصادفی در قالب سه گروه تحت سه نوع بیان آموزشی (حمایت‌کننده استقلال، کنترل‌کننده و خنثی) قرار گرفتند. هر سه گروه ابتدا یک فیلم آموزشی یکسان از پرتاب دارت را به شکل بی‌صدا مشاهده کردند. سپس 21 پرتاب (پیش‌آزمون) انجام داده و آنگاه هر گروه فیلم آموزشی مخصوص خود را دیدند. آموزش‌ها در فیلم دوم طوری طراحی‌شده بود که باوجود اطلاعات تکنیکی یکسان، درجات مختلفی از حق انتخاب یا اجبار را برای اجرای تکلیف فراهم می‌نمود. متعاقباً هر گروه 51 پرتاب به‌عنوان آزمون اکتساب (پس‌آزمون) انجام دادند. در روز دوم همه گروه‌ها بدون دریافت آموزش، 21 پرتاب (آزمون یادداری) انجام دادند. همه شرکت‌کنندگان بعد از پیش‌آزمون، پس‌آزمون و آزمون یادداری پرسش‌نامه انگیزش درونی مک ایولی و همکاران (1991) را تکمیل نمودند. نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که بیان آموزشی در گروه حمایت‌کننده استقلال با بهبود انگیزش درونی در این گروه، یادگیری را به‌طور معناداری ارتقا داد.